وجود روسازی هایی که آب سطحی را جذب نمایند از منظر عملکردی و زیست محیطی همواره مد نظر بوده است. در سالهای اخیر ویژگیهای مثبت این نوع روسازی ها بویژه بواسطه نقش مثبت در کنترل رواناب ها و ایجاد اصطکاک مناسب اثبات شده است. به همین خاطر سرمایه گذاری جهت شناخت بیشتر ویژگیهای این نوع روسازی ها توسعه یافته است.
رویه بتن متخلخل (pcpc) بواسطه ظرفیت بالا در جذب و هدایت آبهای سطحی و تامین اصطکاک لازم مصالح نوظهوری است که آینده امیدوارکننده ای را در برابر مهندسین راه قرار داده است. این نوع بتن دارای ظرفیت بالایی برای نفوذ آبهای سطحی است. مطالعات گسترده ای برای بررسی و شناخت ویژگیهای این نوع بتن در حال انجام است. با توجه به وجود منافذ زیاد در این نوع بتن مقاومت آن نسبتا کم است و با راهکارهای مناسب باید تقویت شود.
بتن متخلخل نوعی از بتن ساخته شده با سیمان پرتلند است که دارای حفرات به میزان 5 تا30 درصد است که امکان عبور آب از میان آنها وجود دارد. حفرات بتن متخلخل توسط دانه بندی دانه باز با اندازه بزرگترین سنگدانه 4/0 تا 5/0 اینچ ایجاد می شود. حجم خمیر و نسبت آب به سیمان باید به میزانی باشد که حفرات را پر نکند. ماسه ها به همین جهت از مخلوط حذف شده اند تا حجم خمیر را افزایش ندهد و امکان پر کردن حفرات کاهش یابد و خمیر سیمان با نسبت آب به سیمان 27/0 تا 33/0 ایجاد شود.
بواسطه عملکرد زیست محیطی بتن متخلخل علاوه بر محققین سازه و حمل و نقل محققین زمینه محیط زیست به این محصول علاقمند شده اند، بطوریکه مقالات متعددی در زمینه تاثیرات زیست محیطی بتن متخلخل ارائه شده اند. در بسیاری از مجلات علمی در زمینه محیط زیست مقالات مرتبط با بتن متخلخل موجود است.
